Data budowy obiektu i jego budowniczowie są nieznani. Cechy architektoniczne budynku
i dane historyczne pozwalają przypuszczać, że obiekt powstał w latach 10-tych lub
20-tych XX w.

Pierwsza kasa oszczędnościowa powstała w Gorzowie Wlkp. 1 stycznia 1830 r. Lokale jej znajdowały się w pomieszczeniach kas miejskich, które jednocześnie przejęły administrację kas oszczędnościowych. Szczególnie pomyślnym okresem dla kas oszczędnościowych była druga połowa XIX w., kiedy to koniunktura gospodarcza zachęcała ludzi  do oszczędzenia nadwyżek finansowych.
Do rozwoju miejskich kas oszczędnościowych w Gorzowie przyczynił się w latach 1883-1919 burmistrz Lehmann (to właśnie jego - najprawdopodobniej - podobizna umieszczona jest w płycinie podokiennej w obrębie wykusza budynku).
W 1891 r. kasa miejska przeniosła się do nowych pomieszczeń w dawnym sierocińcu
ob. ul. Obotryckiej.
Po kryzysie spowodowanym I wojną światową ponowny rozwój kas oszczędnościowych nastąpił począwszy od 1925 r. Szczególnie korzystna była tu działalność burmistrza Gorzowa Henckla.
Kasa oszczędnościowa święciła w 1930 r. swą 100-letnią rocznicę już w nowej siedzibie (ob. ul. Sikorskiego 7).
Powstałe w 1860 r. gorzowskie towarzystwo kredytowe miało swą siedzibę przy
ul. Teatralnej, a następnie w inwentaryzowanym budynku (ob. ul. Sikorskiego).
W ramach ujednolicenia firm w 1940 r. zmieniono gorzowskie towarzystwo kredytowe
w Ludowy Bank. Ostatnie sprawozdanie finansowe gorzowskiego Banku Ludowego pochodzi z 1943 r.
Gminna Kasa Spółdzielcza (przemianowana z czasem  na Gospodarczy Bank Spółdzielczy), wchodząca w skład struktury Gospodarczego Banku Wielkopolskiego posiadała lokal na parterze budynku od 1957 r.
W 1973 r. bank otrzymał w budynku dalszą powierzchnię, a w 1990 r. lokal po sklepie Optyk (istniejący od 1957 r.) na parterze i na I piętrze i wreszcie w 1992 r. kolejną powierzchnię na I piętrze.
Na I piętrze budynku od lat 50-tych ulokowany jest Zespół Adwokacki, a na II piętrze Stronnictwo Demokratyczne.
Lokale na wyższych kondygnacjach pełnią funkcje mieszkalne.


W sensie architektonicznym inwentaryzowany obiekt jest budowlą bezstylową, wykazującą cechy późno secesyjne (formy zdobień wykusza i obramień otworów drzwiowych, wystrój klatki schodowej).
 
Budowla położona przy ul. Sikorskiego 7 posadowiona jest w centrum Gorzowa Wlkp., przy skrzyżowaniu ulic Sikorskiego i Pionierów. Obiekt zlokalizowany jest po południowej stronie ul. Sikorskiego i zach. stronie ul. Pionierów. Od strony południowej budynek banku sąsiaduje z budynkiem biurowo-mieszkalnym (XIX/XX w.), a od zachodniej ze współcześnie wzniesionym blokiem mieszkalnym. Po południowo-zachodniej stronie budynku znajduje się niewielkie, wybetonowane podwórze, ograniczone ze wszystkich stron zabudową.

Budynek osadzony jest na wylewanych ławach betonowych. Murówka, tworząca cokół budynku murowana jest z cegły ceramicznej i oblicowana płytami kamiennymi o odcieniu grafitowym.
Drzwi frontowe (od ul. Sikorskiego) są dwuskrzydłowe, ramowo-płycinowe, z naświetlem
i półkolistym nadświetlem.
Drzwi zewnętrzne od strony ul. Pionierów są dwuskrzydłowe, ramowo-płycinowe
z prostokątnym nadświetlem.
Okna w pomieszczeniach biurowych i mieszkalnych są skrzynkowe, cztero - lub sześcioskrzydłowe.
W klatkach schodowych okna są pojedyncze, krosnowe, czteroskrzydłowe.
W południowej klatce schodowej górne skrzydła okien mają przeszklenie typu witrażowego.

Budynek wzniesiony został na obrysie zbliżonym do kształtu litery L. Forma rzutu przyziemia obiektu zdeterminowana była istniejącą zabudową sąsiednią jak również faktem, że budynek zlokalizowany został na narożniku pierzei. Północno-wschodni narożnik budynku jest lekko zaokrąglony.
Budynek banku jest obiektem, którego bryła składa się z dwóch prostopadłościennych części, nakrytych wysokimi dachami dwuspadowymi.
Obiekt jest w całości podpiwniczony.

Na uwagę zasługują elementy zdobiące obramienie otworów drzwiowych, wykonane z płyt piaskowca. Występują tu motywy zoomorficzne (np. w klińcu otworu drzwiowego frontowego jest sylwetka ptaka), a w płycinie wieńczącej boczny otwór drzwiowy jest putto z rogami obfitości (co stanowi z pewnością nawiązanie do funkcji budynku).
W obrębie wykusza jest płycina podokienna z piaskowca z wyobrażeniem nimf, pomiędzy którymi umieszczona jest w kartuszu miedziana podobizna mężczyzny (najprawdopodobniej burmistrza gorzowskiego Lehmanna).

Wnętrze obiektu zatraciło swój pierwotny charakter, zwłaszcza w obrębie pomieszczeń bankowych I kondygnacji, gdzie wprowadzony jest współczesny wystrój.
W niezmienionym stanie zachowane są klatki schodowe i w zasadniczym zrębie pomieszczenia mieszkalne.

Budynek dawnego towarzystwa kredytowego jest trwałym elementem zabudowy Gorzowa Wlkp., z pierwszej ćwierci XX w., charakteryzującym się oryginalną architekturą.

Opracowanie: Anna Baran, Marzena Maćkała
Na podstawie materiałów udostępnionych przez:
- Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Zielonej Górze 
  Delegatura w Gorzowie Wlkp.
- Pracownię Miejskiego Konserwatora Zabytków 
  w Urzędzie Miasta Gorzowa Wlkp.
Fot. Sławomir Sajkowski