... a także o "Ziemi jałowej" w wykonaniu aktorów z Olsztyna. 

"Tak więc po kilkunastominutowej przerwie…
Thomas Stearns Eliot /188-1965/. Nobel Literacki w 1948.
"Ziemia jałowa" - 1922 - 433 wersy w pięciu częściach, poemat o przemijaniu, drodze człowieka…
jego opamiętaniu?
się?

"Grzebanie zmarłych", "Partia szachów", "Kazanie ognia", "Śmierć w wodzie", "Co powiedział grom" - to części "Ziemi". Ile z tych tekstów usłyszeliśmy w piątkowy wieczór?
Nie wiem, nie pamiętam!
Zasłuchany w interpretacje, zapatrzony w ruch, nieco otumaniony kurzem 
z przesypywanego przez palce aktorów piasku, próbujący dociec już w czasie spektaklu rozwiązania egzystencjalnych zagadek, nie "notowałem" ani kolejności, ani celowości wyborów z tekstu…
Zasłuchany…
Jakże klarownie, przestrzennie zabrzmiały pierwsze słowa spektaklu - te akurat pamiętam:
"Najokrutniejszy miesiąc to kwiecień - spod ziemi
Martwej - wyciąga gałęzie bzu, miesza
Wspomnienie pożądaniem, niepokoi
Wiosennym deszczem zdrętwiałe korzenie."
Potem już kolejne i kolejne teksty, przepyszne granie ich słowami, mimiką, gestem - 
- wszystkimi atrybutami aktorstwa /chyba się powtarzam?/, rekwizytami…
Tutaj walizkami - to przecież najważniejszy przedmiot w podróży - walizka… umęczona drogą, sponiewierana, poobcierana na szlakach… w spektaklu nosiła piach - następny "rekwizyt" przedstawienia; "rekwizyt", który zwykle kończy nasza ziemską wędrówkę - 
- biorą garstkę w dłoń i posypują trumnę tuż przed jej włożeniem do Ziemi… na zawsze.
- "…Czyż choć garść ziemi nazwie swoją własną.
            Prócz tej, gdzie kości jego na proch się roztrzasną?…" z "Wędrówki Czajld Harolda" wers 457 Pieśni pierwszej Bayrona.
Czasem - jednak -  /jak komu pisane/ jest to woda…
I trochę prywaty - moim zdaniem "najbardziejsze" strofy "Ziemi jałowej" - 
- Część IV "Śmierć w wodzie" - czyż nie przypominają nieco strof Zbigniewa Herbeta /mojego ulubionego poety/:
Fenicjanin Febas, martwy od dwu niedziel,
Zapomniał krzyku mew, i morza przypływów
Zysków i strat.
                          Głębinowy prąd
Obgryzał jego kości szepcząc. Wznosił się i spadł -
Płynąc pośród dojrzałych oraz młodych lat
Aż wchłonął go wir.
                          Niewierny czy Żyd
O ty - który obracasz kołem i spoglądasz w wiatr,
Wspomnij Febasa, co był piękny i smukły jak ty.

Tak więc piątkowy wieczór teatralnie i z duszą uniesioną ponad to wszystko, co za drzwiami GDK zostało…
Pani reżyserce Janinie Tomaszewskiej, aktorkom - Alicji Andrzejewskiej, Marcie Andrzejczyk, Izabeli Mańkowskiej-Salik, Agnieszce Reimus-Zapdka, aktorowi Michałowi Nowakowskiemu moje podziękowanie! Także Przemkowi Wiśniewskiemu, co to "Biały Teatr" nam tu do Miasteczka G. sprowadził!"
                                                                                                 
                                                                                   tekst: Z. Marek Piechocki
                                                                                   fot. Przemek Wiśniewski