Krzysztof Daukszewicz - satyryk, poeta, kompozytor, gitarzysta i piosenkarz - wystąpił po raz kolejny przed gorzowską publicznością. Teatr im. Juliusza Osterwy zgromadził w piątek wieczorem, 29 lutego 2008 r., pełną salę miłośników politycznej i społeczno-obyczajowej satyry. Całkowity dochód ze sprzedaży biletów przekazany zostanie na pomoc w finansowaniu specjalistycznego rentgena dla gorzowskiego szpitala. Koncert zorganizował Klub Rotary w Gorzowie.  

Zanim gość pojawił się na scenie, po raz piąty została wręczona statuetka "Sukces" - 
- klubowa nagroda, która raz do roku honoruje wybitną postać świata biznesu, kultury lub sportu. W tym roku laureatem został nieprzeciętnie uzdolniony pianista, kompozytor 
i aranżer - Przemysław Raminiak. Współpracował on z czołowymi muzykami jazzowymi 
w Polsce. Ze swoim zespołem RGG Trio zdobył szereg nagród na festiwalach i konkursach jazzowych w kraju i za granicą. Ostatni krążek to "Unfinished Story - Remembering Kosz" -- płyta poświęcona pamięci zmarłego w 1973 roku młodego, bo zaledwie 29-letniego pianisty, Mieczysława Kosza. Statuetkę w imieniu laureata odebrała jego żona, Małgorzata. RGG Trio jest obecnie w trakcie europejskiej trasy koncertowej.

Gwiazda wieczoru, Krzysztof Daukszewicz, od 1976 roku współtworzył Kabaret "Gwuść", 
z którym zdobywał nagrody. W 1976 roku zadebiutował w I Biesiadzie Humoru i Satyry 
w Lidzbarku Warmińskim w autorskim programie kabaretowym "Dookoła Wojtek", za który otrzymał II nagrodę. W roku 1978 przeniósł się do Warszawy. Był kierownikiem literackim Teatru na Targówku, w którym zrealizował własny spektakl satyryczny "Dziury na drodze" oraz musical dla dzieci "Dzieci taty Zeusa". W latach 1983-1986 prowadził wraz z Januszem Gajosem kabaret "Hotel Nitz". Od roku 1986 do 1990 współpracował z Kabaretem "Pod Egidą". Od trzech lat jest stałym gościem na antenie programu "Szkło kontaktowe". 

Gorzowska publiczność przez ponad dwie godziny podziwiała niesamowity talent Krzysztofa Daukszewicza do przedstawiania polskiej rzeczywistości w krzywym zwierciadle, śmiejąc się przy tym do łez. Satyryk, przytaczając kilka anegdot z życia codziennego, nie zapomniał o ulicznych "menalach", a sam przedstawił się jako ich promotor. Salwami śmiechu nagrodzono przytaczane przez artystę cytaty polskich polityków, np. byłego wicepremiera z Samoobrony, który do posła z LPR miał powiedzieć: Najpierw pluliście na nas, a teraz wycieracie z nas te wypociny. Jeden z posłów PiS wypowiedział następującą opinię: kara śmierci powinna być wprowadzona za najbardziej drastyczne mordy. Artysta momentami potrafił jednak nieco wzruszyć. Piosenką pt. "List do Pana Prezydenta" udowodnił, że i polityce warto poświęcić odrobinę refleksji.  


                                                                                  (tekst: Monika Puzio)