Z okazji odbywającego się dzień wcześniej Międzynarodowego Dnia Teatru oraz obchodzonego przez cały ostatni sezon XVI-lecia Teatru Kreatury, 28 marca 2008 r. w Grodzkim Domu Kultury odbył się recital Barbary Raduszkiewicz „Dzika Róża” oraz spektakl Teatru Kreatury pt. „Czeczenki”.

Jako pierwsza gorzowskiej publiczności zaprezentowała się Basia Raduszkiewicz
z Olsztyna. „Dzika róża” to jej debiutancki recital z 2001 r.; to zbiór utworów, które były dla Raduszkiewicz swoistym podsumowaniem pewnego etapu jej obfitej działalności artystycznej. Wykonując piosenki z około godzinnego programu, w skład którego obok utworu tytułowego wchodziły tak znane
i cenione utwory, jak „Pocałunki”
M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej czy „Tomaszów” J. Tuwima, artystka zaczarowała zgromadzoną publiczność. Wyłoniwszy się niepostrzeżenie z teatralnej ciemni, wspomagała się jedynie leżącą u jej stóp różą, a swym talentem wzbogaciła interpretacyjnie każdy z kolejnych utworów. Artystka niezmiernie bogata warsztatowo, 
z ujmującą barwą głosu i z bogatym, jakby idealnie pasującej do jej wizerunku repertuarem.

Następnym punktem wieczoru był ponowny pokaz, w półtora roku po premierze, znakomitego spektaklu „Czeczenki” autorstwa Jarosława Filipskiego, w reżyserii Przemka Wiśniewskiego. Spektakl ten w niezwykle oszczędny formalnie sposób porusza temat rozłamu kulturowego, swoistego absurdu różnic, w jakich przyszło żyć człowiekowi 
w czasach dzisiejszych. Za pomocą teatralnej konwencji zestawione zostają tutaj dwie jakże odległe od siebie rzeczywistości: dwójki Europejek, żyjących w homoseksualnym związku, zarazem i wegetarianek, które marzą o karierze aktorskiej oraz Czeczenek, pojawiających się tutaj tylko jako postaci odgrywane przez Europejki, ale przy tym jakże deformujące obraz dobrobytu, dostatku, bezkresnych możliwości i izolacji kulturowej. „Czeczenki” dotykają również sfer człowieczej tożsamości, jego stosunku do otaczającego świata, dążenia do wolności, samorealizacji. Oglądając spektakl trudno nie odnieść wrażenia, że to znamienne ukazanie różnic tych kobiet to tylko zabieg inscenizacyjny, bo wewnątrz to przecież te same, pełne nadziei i chęci miłości osoby. Jest to spektakl znakomicie wyreżyserowany, który w niezwykle płynny i eksperymentalny sposób wchodzi w publiczność, na domiar uwiarygodniając swoją wymowę poprzez grę dwóch wspaniałych aktorek: Ewy Pawlak i Marty Andrzejczyk (Biały Teatr z Olsztyna).

Kolejne spotkanie w ramach XVI-lecia Teatru „Kreatury” 11 i 12 kwietnia 2008 r. Ze swoim świecącym sukcesy monodramami zaprezentują się Robert Paluchowski z Teatru Realistycznego ze Skierniewic oraz Wojciech Kowalski z Teatru From Poland
z Częstochowy.

                                                                               tekst: Marcin Kluczykowski
                                                                               fot. Przemek Wiśniewski