W sobotę, 19 kwietnia 2008 roku, w Galerii BWA Miejskiego Ośrodka Sztuki odbył się wernisaż prac współczesnego artysty, Edwarda Dwurnika, 
pt. "Malarstwo". Otwarcie wystawy połączone było z multimedialną prezentacją twórczości malarza oraz wyświetleniem filmu animowanego, którego jest współtwórcą. Całe wydarzenie kulturowe przyciągnęło wielu pasjonatów sztuki.

Edward Dwurnik urodził się 19 kwietnia 1943 roku w Radzyminie. Studiował grafikę 
i malarstwo na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, rozważając też studia w łódzkiej filmówce. Początkowo nie potrafił zdefiniować swojej twórczości, dopiero spotkanie się 
z dziełami Bernarda Buffeta, a później Nikifora Krynickiego, umożliwiło mu odnalezienie siebie w sztuce. Pod wpływem tego drugiego zaczął malować swój pierwszy cykl "Podroże autostopem". Do tej pory stworzył ponad trzy tysiące dzieł podzielonych na dwadzieścia pięć cykli, które eksponował na wielu prestiżowych wystawach, także za granicą.

Podczas sobotniego wernisażu, przy pięknym akompaniamencie gitary, zgromadzeni mogli podziwiać 55 obrazów z siedmiu cykli: "Podróże Autostopem", "Robotnicy", "Sportowcy", "Portrety", "Warszawa" ,"Dwudziesty piąty". Jest to kolekcja wypożyczona z Muzeum Warmii i Mazur, znajdującego się w Olsztynie. Otwarcie prowadził kurator wystawy, Gustaw Nawrocki, który już na wstępie przyznał, że zależało mu od dłuższego czasu na wystawieniu tej kolekcji w Gorzowie, nie mniej niż na wizycie samego Edwarda Dwurnika. 

Niestety, artysta nie mógł przyjechać, gdyż z okazji 65. urodzin otrzymał od rodziny niespodziewany prezent w postaci wycieczki do Afryki, którą właśnie odbywa. W jego zastępstwie wystąpiła Patrycja Cembrzyńska, doktorantka w instytucie sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, która określiła prezentowaną twórczość mianem "kroniki Polski "w krzywym zwierciadle"". Powiedziała, że widać w niej wrażliwość autora na patologie społeczne i absurdalność rzeczywistości oraz jego odchodzenie od konwencji 
i reguł malarstwa. Jako że wystawiane obrazy są przekrojem całej twórczości malarza, można w nich dostrzec jego wewnętrzną ewolucję, wpływy malarstwa np. Nikifora Krynickiego (m.in. podpisy na obrazach), a także zainteresowanie architekturą, głównie Warszawy. 

Oglądając wystawę, wyraźnie widać przytoczone przez Patrycję Cembrzyńską elementy, którym Edward Dwurnik poświęcił całe cykle. Np. w "Sportowcach" pokazał patologiczną stronę naszej rzeczywistości, gdzie ludzie żyją szybko, cwanie i płytko, widząc wartości np. w markowych ciuchach. Natomiast "Podróże Autostopem" to przedstawienie polskich miast, najczęściej z lotu ptaka, gdzie ciasno zamalowana przestrzeń ukazuje zabieganych ludzi z problemami, próbującymi odnaleźć się w chaosie budynków i rzeczywistości.

Swoje dzieła Edward Dwurnik maluje żywymi barwami i szybkimi pociągnięciami, nadając im w ten sposób dynamizm i odpowiedni charakter. Statyka u artysty pojawia się rzadziej, na wystawie podziwiać ją można w cyklu "Portrety", gdzie wśród licznych napisów twórca przedstawił dobrze znane postacie, m.in. Monikę Olejnik. Bardzo często malarz umieszcza  w swoich obrazach metafory i alegorie, które nieraz na pierwszy rzut oka są trudne 
w odbiorze. Nakłania to oglądającego do zagłębienia się w dzieło, co umożliwia mu nie tylko zrozumienie przekazu, ale też docenienie talentu artysty.

Po obejrzeniu wystawy część przybyłych pasjonatów sztuki  przeniosła się do sali wykładowej, gdzie Patrycja Cembrzyńska w prezentacji multimedialnej przedstawiła dokładniej sylwetkę artysty i jego dzieła. Pokazała nawiązania do Nikifora i Wenecji(malowanie miast na jej wzór), a także ironiczne odniesienia do komunizmu (Dwurnik namalował parodię monumentalnych Głów z Góry Rushmore, gdzie zamiast głów prezydentów Stanów Zjednoczonych umieścił twarze Edwarda Gierka, Wojciecha Jaruzelskiego, Wiesława Gomułki i Bolesława Bieruta). Ponadto omówione zostało przedstawianie przez artystę miast, bez nieba i horyzontów, co pozwala mu na zamieszczenie większej ilości istotnych elementów zamiast np. pustych chmur. 

W prezentacji pojawiły się też przykłady "Miast Diagonalnych", cyklu, w którym miejskie ulice są do siebie równoległe i nigdy się nie przecinają, izolując tym samym człowieka od świata. Jest to kolejny dowód na wrażliwość malarza na funkcjonowanie człowieka 
w dzisiejszym świecie samotności i anonimowości. Wśród wyświetlanych obrazów pojawiły się też te, które obnażają zainteresowanie artysty ornamentyką architektury, którą dostrzega między innymi w ratuszu poznańskim i Zamku Królewskim w Warszawie. 

Po prezentacji odbył się pokaz filmu animowanego Edwarda Dwurnika i Andrzeja Barańskiego, pt "Warzywniak". W zabawny sposób przedstawiał on jeden z tematów zainteresowania malarza, mianowicie patologie społeczne. Film obrazuje historię grupy przyjaciół, którzy codziennie o 6.00 spotykają się obok osiedlowego sklepu warzywnego 
i do godziny 18.00, czyli do promocji przeterminowanego piwa w supermarkecie, komentują swoje proste życie w charakterystyczny dla siebie sposób. 

Kilkuczęściowy wernisaż malarstwa Edwarda Dwurnika okazał się dużym wydarzeniem, które nie tylko zgromadziło wielu zainteresowanych, ale także pokazało, że polska sztuka współczesna ma swoich znanych i utalentowanych przedstawicieli. Chociaż kontrowersyjna twórczość artysty nie zawsze jest zrozumiała i nie wszystkim się podoba, warto ją poznać, gdyż jest elementem polskiej sztuki oraz występuje w roli obserwatora 
i komentatora jasnych i ciemnych stron otaczającej nas rzeczywistości. 

Wystawę można oglądać do 25 maja 2008 roku. 


                                                                                       (tekst: Karolina Oleksa)