Grodzki Dom Kultury zaprasza na trzecią edycję Ogólnopolskiego Festiwalu Monodramów i Teatrów Małych Form Bamberka. 11 prezentacji festiwalowych będzie można obejrzeć 14-15 października w GDK przy ulicy Wał Okrężny 37. Wstęp wolny na wszystkie spektakle.

Piątek, 14 października
16.00 - Teatr KOD (Dębno)
17.00 - Jagoda Rall (Tarnów)
18.00 - Dagmara Krawczyk Teatr Kątem (Dzierżoniów)
19.30 - Agnieszka Fuczik-Komędera (Bielsko-Biała)
20.30 - Dariusz Sosiński STUDIO SonDa (Kalisz)

Sobota, 15 października
16.00 - Teatr Art 51 (Zgierz)
17.30 - Danuta Stankiewicz (Warszawa)
18.45 - Teatr TERMINUS A QUO (Nowa Sól)
20.00 - Teatr Studio Czyczkowy (Wrocław)
21.00 - Mateusz Nowak Teatr RONDO (Słupsk/Lublin)
22.00 - Teatr Kreatury (Gorzów Wlkp.) – poza konkursem

Uwaga: podane godziny mogą ulec niewielkim zmianom. 

"Koniec" - Teatr KOD (Dębno)

Dębnowski Ośrodek Kultury
Występuje: Bartosz Mazurkiewicz
Scenariusz i reżyseria: Anatol Wierzchowski
Na podstawie opowiadania Samuela Becketta

Opowiedziana historia jest wręcz banalna, a jej koniec przewidywalny już po pierwszych zdaniach, które padają z ust głównego bohatera. Jednakże potęgujący się w tej opowieści nihilizm egzystencjalny zaczyna przerażać, gdy widz ogląda świadomy, wręcz zaplanowany upadek człowieka poczciwego, pozbawionego przeszłości, pozbawionego kontaktu z bliskimi. Dla niego życie jest więzieniem, a czas - najdłuższą drogą, którą stara się pokonać najłatwiej.

"Kalina" - Jagoda Rall (Tarnów) 

Adaptacja, reżyseria, scenografia: Jagoda Rall
Na podstawie piosenek Jeremiego Przybory z Kabaretu Starszych Panów, piosenek w wykonaniu Kaliny Jędrusik oraz fragmentów filmów z jej udziałem

"Szłam ulicą wesoła, roześmiana, w krótkiej spódnicy, z dużym dekoltem - byłam przecież młoda. Taki "kolorowy ptak", ale wokół mnie fruwały szare, jednakowe ptaki (...). I kiedy kolorowy ptak wyleci z klatki, zostanie natychmiast zadziobany przez szare..." /Kalina Jędrusik/

"Wozacy" - Dagmara Krawczyk - Teatr Kątem (Dzierżoniów)

Dzierżoniowski Ośrodek Kultury
Scenariusz, reżyseria, scenografia: Grzegorz Stawiak
Tekst: Peter Esterhazy
Przekład: Elżbieta Sobolewska

Fabuła "Wozaków" jest historią jednego dnia. W tym czasie rozgrywają się sceny miłości i zepsucia układając się w parabolę zagadnienia podporządkowania jednostki zbiorowości, która dysponując siłą ustala zasady postępowania: etykę i sprawiedliwość. Każdy usankcjonowany kodeks reguł moralnych powstaje w interesie zbiorowości nie liczącej się z wolą, potrzebami i upodobaniami jednostki. Brutalny akt inicjacji seksualnej, do której w "Wozakach" sposobią bohaterkę matka i siostry, ma sankcję nadaną wolą zbiorowości - jest tym samym sprawiedliwy, bowiem: "Sprawiedliwie jest poddać się temu, co sprawiedliwe; konieczne - poddać się temu co silniejsze /.../ Nie mogąc zdziałać, aby to co jest sprawiedliwe było silne, sprawiono, aby to co silne, było sprawiedliwe". Zbiorowość jest wszak synonimem siły.

"Nicowanie" - Agnieszka Fuczik-Komędera (Bielsko-Biała)

Centrum Wychowania Estetycznego im. Wiktorii Kubisz
Teatr Heliotrop
Scenariusz i muzyka: Agnieszka Fuczik-Komędera
Reżyseria: Halina Kubisz-Muła
Na podstawie "Dzienników" Zofii Tołstojowej

Spektakl opowiada o bezwzględnie przemijającym czasie, o monotonii i samotności w destrukcyjnym związku dwóch silnych osobowości - mistrza Lwa i jego żony. 

"Tancerz mecenasa Kraykowskiego" - Dariusz Sosiński - STUDIO SonDa (Kalisz)

Adaptacja, reżyseria, scenografia, opracowanie muzyczne: Dariusz Sosiński
Autor: Witold Gombrowicz

Jedno z pierwszych opowiadań Witolda Gombrowicza zamieszczonych w tomie "Pamiętnik z okresu dojrzewania". Szkielet fabuły monodramu to szalone irracjonalne uczucie, jakim bohater obdarza przypadkowo spotkanego człowieka - mecenasa Kraykowskiego. Protagonista "Tancerza" jest chory na epilepsję, nie ma nic do stracenia. Pogrąża się w chorej miłości, z namaszczeniem przyjmuje upokorzenia, nagabuje, naśladuje obiekt swego uczucia. Właśnie takim zachowaniem rekompensuje sobie własną niemoc i pustkę.

"Silent Disco" - Teatr Art 51 (Zgierz)

Miejski Ośrodek Kultury w Zgierzu
Występują: Agata Drewnicz-Kaczmarek, Justyna Zielińska, Anna Perek
Tekst, adaptacja, reżyseria, scenografia: zespół
Opieka techniczna: Marcin Tkaczyk

"Silent Disco" to nasza próba zmierzenia się z tematem tożsamości i wspólnoty. Bycie kochanym, akceptowanym, rozumianym a potrzeba wyjątkowości realizowana poprzez poszukiwanie swojej tożsamości/odrębności - jak wyjść z impasu? Nie chodzi o filozoficzne rozstrzygnięcia. Zwyczajnie o to, czy potrafimy być razem, choćby przez krótki moment trwania spektaklu? Czy istnieje grunt, na którym "wspólnota" nie brzmi patetycznie lub po prostu śmiesznie? A może chłodny intelekt nie pozwala nam przekroczyć swojego własnego, skrupulatnie konstruowanego "ja".

"Warszawo ma" - Danuta Stankiewicz (Warszawa)

Teatr Małych Form działający przy Towarzystwie Społeczno-Kulturalnym Żydów w Polsce
Tekst, adaptacja, reżyseria, scenografia: Danuta Stankiewicz

Monodram z muzyką w tle i filmem o starej Warszawie, który "gra" ważną rolę w tym spektaklu. Jest tam komentarz nagrany do filmu w trakcie spektaklu przez aktorkę Teatru Żydowskiego Ernestynę Winnicką. Wzruszający, poruszający tematykę ludzi z lat II wojny światowej, szczególnie tematykę żydowską. 

"Cesarzowa Meksyku" - Teatr Edwarda Gramonta TERMINUS A QUO (Nowa Sól)

Nowosolskie Alternatywne Stowarzyszenie Artystów NASA
Występuje: Anna Młynarczyk
Oprawa muzyczna, scenariusz, reżyseria: Edward Gramont
Tekst: Fernando del Paso "Zamek bouchout 1927"

"Cesarzowa Meksyku" to dynamiczna, a zarazem bardzo liryczna opowieść o kobiecie, niezwykłej kobiecie z koroną cesarską na głowie. I nie dlatego niezwykłej, bo to historia władczyni, ale dlatego, że jest to opowieść o zawiłościach losu, kobiety, która powinna być skazana na sukces, ale tak naprawdę pędziła żywot człowieka pełnego obsesji i brzemiennych wspomnień. Historia cesarzowej unaocznia z całą jaskrawością, że żywoty wielkich tego świata, wcale nie są usłane płatkami róż, ale dywanem obsesyjnych cierpień. Fernando del Paso znakomicie napisał życiorys Amelii Habsburg, używając mocnych wyrażeń, nazywając rzeczy po imieniu, przybliżając w ten sposób bardziej rozterki kobiety niż perypetie władczyni, przez co cała opowieść emanuje bolesną prawdą i czyni historię łatwą do przyswojenia. 

"Watt" - Teatr Studio Czyczkowy (Wrocław)

Występuje: Aleksandra Kugacz
Adaptacja i reżyseria: Jerzy Welter
Na podstawie prozy Samuela Becketta

Spektakl jest próbą wypowiedzenia potoku słów człowieka o imieniu "Co?". Widzowie usłyszą jego imię tak, jakby to było pytanie. Pisownia jest myląca. To próba znalezienia pytania wśród litanii słów. Spektakl ten jest również po to, by udało się usłyszeć zapisaną w tekście muzykę. Jest przejściem od strony prawej do lewej, cofnięciem po linijce tekstu.

"Teatralność" - Mateusz Nowak (Lublin)

Produkcja spektaklu: Dzielnicowy Dom Kultury "Węglin" w Lublinie
Współpraca: Ośrodek Teatralny - Teatr RONDO w Słupsku
Scenariusz: Mateusz Nowak
Reżyseria: Stanisław Miedziewski

Monodram, podczas którego autor ujawni widzom swoje uczucia, smutki i radości. To sposób na nawiązanie najbardziej intymnej relacji pomiędzy artystą i widzem - nie ma tu żadnych zbędnych osób i przedmiotów, istnieje tylko mówca i słuchacz. Czy odbiorca będzie gotowy podjąć się gry, którą proponuje mu artysta? W "Teatralności" wykorzystano frazy z tekstów Bernarda Marie Koltesa: "Nickel stuff", "Fragmenty mojego życia", "Robetro Zucco" oraz "Samotność pól bawełnianych". Wykorzystano także tekst "Rzecz o samotności" Łukasza Rippera oraz "Szaman" Michała Walczaka.

Fot. Marcin Moszyński

"Ciamciaramcia" - Teatr Kreatury (Gorzów Wlkp.)

Grodzki Dom Kultury
Występują: Natalia Mioduszewska, Przemek Wiśniewski
Reżyseria: Przemek Wiśniewski
Według Witolda Gombrowicza i Roberta Konowalika

"Nic sztuczniejszego nad tą szczególną formą teatralną sprowadzoną do nieustannego monologu, opisania samej siebie, tworzenia wielu niepotrzebnych gestów, ruchów i zmian nastrojów. Przedstawiać się publiczności nago, w zupełnym odsłonięciu, bez partnera, bez najkrótszej chociażby formy dialogu. Tak, monodram to osobliwa rzecz, sztuczna i szczególny sposób nastawiona na wytworzenie w widzu miłości do aktora, na bezgraniczny podziw i uwielbienie widza. I gdyby rzeczywiście tak bywało, by człowiek bez przerwy monologował sam z sobą i gdybyż to było odrobinę dramatyczne. Ale cyt, dosyć, tutaj jest potrzebny jakikolwiek punkt odniesienia, partner, najlepiej mężczyzna. Książę." /Robert Konowalik - fr. Sztuki/

Jury

Elżbieta Kuczyńska
Piosenkarka, wychowawca młodzieży. Już w czasie studiów śpiewała piosenki poetyckie związane z wędrowaniem, z kręgu Wolnej Grupy Bukowina, i temu repertuarowi pozostała wierna przez następne lata. Drugim obszarem aktywności Elżbiety Kuczyńskiej jest teatr. Brała udział w kilku sztukach gorzowskiego Teatru im. J. Osterwy. Prowadzi od kilkunastu lat zajęcia teatralne w Młodzieżowym Domu Kultury w Gorzowie. Występowała w kilku realizacjach Teatru Kreatury.

Marcin Herich
Założyciel i dyrektor artystyczny Teatru A PART (Katowice). Twórca specjalnych projektów teatralnych. Autor licznych publikacji z dziedziny literatury, filmu i, zwłaszcza, teatru (szkice, relacje, recenzje). Współorganizator różnorakich imprez artystycznych oraz występów teatrów na scenie Teatru Cogitatur. Współpomysłodawca i dyrektor artystyczny Festiwalu Teatrów A PART. Uczestnik wielu imprez teatralnych i konferencji branżowych w Europie. W latach 1998-2000 doradca programowy Łódzkich Spotkań Teatralnych.



Maciej Nowak
Dziennikarz, krytyk teatralny, dyrektor teatru. Początkowo dziennikarz związany z miesięcznikiem "Teatr", następnie redaktor naczelny "Gońca Teatralnego" (1990-92) i "Ruchu Teatralnego" (1994-2005). Współpracuje z "Gazetą Wyborczą", m.in. jako jej recenzent kulinarny. W latach 2000-2006 pełnił funkcję dyrektora Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Od roku 2003 dyrektor Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.



Więcej:
bamberka.strefa.pl