"Energia przekazu. Mikołajczyk, Robakowski, Rytka" Każdy artysta obiera sobie jakąś idee przewodnią, która rządzi jego twórczością bądź kolejnymi jej etapami. Elementem działania może stać się tytułowa "energia przekazu", obecna w pracach Robakowskiego, Mikołajczyka i Rytka. Energia ta, to nie tylko swojego rodzaju koncept, ale samo dzieło, które wydaje się za każdym razem docierać do odbiorcy z wielką siłą.
Wystawa jest próbą pokazania roli energii w przekazie, w twórczości Józefa Robakowskiego, Anotniego Mikołajczyka oraz Zygmunta Rytka z lat 1970-2005.
J. Robakowski - Kąty energetyczne
Józef Robakowski (ur. 1939) studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na Wydziale Operatorskim PWSFTViT w Łodzi. Przez całe lata siedemdziesiąte do 1981 oraz od 1995 do chwili obecnej wykładowca PWSFTViT oraz w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Był członkiem grup artystycznych, m.in. ZERO-61 i WARSZTAT FORMY FILMOWEJ. Od 1978 roku prowadzi prywatną galerię sztuki - Galerię Wymiany. Jego twórczość obejmuje fotografie, realizacje wideo, instalacje, filmy awangardowe związane z nurtem konceptualnym i postkonceptualnym. Jest także autorem tekstów o sztuce, animatorem życia artystycznego, komisarzem wystaw.
A. Mikołajczyk - Partytury miast
Antoni Mikołajczyk (1939-2000) - fotograf, twórca wideo, projekcji, instalacji świetlnych. W 1967 ukończył studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wykładowca Uniwersytetu im. M. Kopernika w Toruniu oraz PWSSP w Łodzi i Poznaniu. Członek grup artystycznych ZERO-61 i WARSZTAT FORMY FILMOWEJ.
W 1982 roku założył podziemny Punkt Konsultacyjny Sztuki, gromadzący dokumentacje aktywności artystycznej oraz publikacje z zakresu teorii sztuki i krytyki. Był współredaktorem niezależnego międzynarodowego wydawnictwa "FABRYKA". W początkowym okresie twórczości zajmował się przede wszystkim fotografią eksperymentalną, filmem, a następnie sztuką wideo. Już wtedy zainicjowana została problematyka kluczowa dla późniejszej twórczości - światło jako szczególny rodzaj materii sztuki. Ewoluowała ona od opisywania przestrzeni światłem, poprzez tworzenie przestrzennych struktur świetlnych, czego bezpośrednim następstwem były instalacje - rzeźby świetlne, budowane zawsze do konkretnej przestrzeni, uwzględniające warunki zewnętrzne.
Z. Rytka - Obiekt nietrwały
Zygmunt Rytka (ur. 1947) - członek ZPAF od 1980 roku. Od początku lat 70. realizacje w nurcie sztuki analitycznej i medialnej w zakresie fotografii i filmu eksperymentalnego, potem wideo. Przez drugą połowę lat siedemdziesiątych pracował w Galerii Współczesnej w Warszawie. Od 1982 do 1989 roku uczestnik ruchu Kultury "Zrzuty" - niezależnego życia artystycznego koncentrującego się w Łodzi. Współpracował z Józefem Robakowskim oraz Strychem Łodzi Kaliskiej, a także Małą Galerią w Warszawie, potem Galerią Wschodnią i Galerią FF w Łodzi. Jego twórczość wyrażała krytykę Polski okresu stanu wojennego. Z drugiej strony w latach 80. i 90. podczas licznych pobytów nad rzeką Białką w Tatrach, powstało wiele prac o postkonceptualnym charakterze, poruszających problem niezmierzonej potęgi natury i jej tajemniczej witalnej siły. Bardzo aktywny od drugiej połowy lat 90.
Intermedialne prace Rytki należą do najważniejszych w Polsce w latach 1970-90. o neoawangardowym i postkonceptualnych charakterze.
15-07-2006
/ zapowiedzi na ten miesiąc
|