Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. Zrozumiałem.
Gorzów Wielkopolski

Lubuskie warte zachodu
 
 
 
 
Logowanie
 
 
 

nie jesteś zarejestrowany?
wpisz proponowany login i hasło, a przejdziesz do dalszej części formularza..
Zapowiedzi

Klepsydra

Zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach XVIII-lecia Teatru Kreatury. 
W piątek, 19 lutego o godz. 19.00 w sali teatralnej pałacyku Grodzkiego Domu Kultury Teatr A Part 
z Katowic zaprezentuje spektakl pt. "Klepsydra". 


Projekt solowy w wykonaniu Moniki Wachowicz.
Reżyseria: Marcin Herich
Scenariusz, ruch sceniczny: Monika Wachowicz, Marcin Herich
Muzyka: fragmenty kompozycji Archive oraz Keitha Jarretta
Tekst: fragment wiersza Ryszarda Krynickiego "Kobieta trzydziestoletnia"
Czas trwania: 40 minut

Spektakl przeznaczony jest wyłącznie dla widzów dorosłych.

Wstęp wolny!



"Klepsydra"
to kameralny projekt sceniczny, zbiór etiud teatralnych z pogranicza wizualnego teatru ciała, gestu i emocji oraz teatru tańca. Spektakl powstał w wyniku współpracy aktorki Moniki Wachowicz i reżysera Marcina Hericha. Tytuł przedstawienia, 
a także jego koncepcja sceniczna i zarysowana w nim opowieść odnoszą się do dwoistości znaczenia słowa "klepsydra" oznaczającego z jednej strony zegar piaskowy będący metaforą nieuchronnie upływającego życia, jak również ogłoszenie żałobne. W spektaklu można odnaleźć odniesienia do twórczości pisarskiej Milana Kundery i Ryszarda Krynickiego i filmowej Krzysztofa Kieślowskiego.

RECENZJE

TEATR KOREZ - KATOWICE 2007

Ciało uwięzione w czasie 

Zawsze bardzo sceptycznie odnoszę się do nagości na scenie, bynajmniej nie z powodu pruderii, tylko dlatego, że ostatnio coraz częściej stwierdzam z przykrością, że nagość 
w teatrze jest nieuzasadniona i ma jedynie za zadanie uatrakcyjnić marne przedstawienie. Początkowo myślałam, że z "Klepsydrą" będzie podobnie, ale na szczęście szybko przekonałam się, że nie miałam racji. Monika Wachowicz końcową sceną całkowicie przekonała mnie do swojej wizji artystycznej, poruszyła do głębi i wcisnęła w fotel tak, że po zejściu aktorki ze sceny, oklaski wydawały mi się zupełnie nie na miejscu. Bynajmniej nie dlatego, że artystka nie zasługiwała na wyrazy uznania, lecz dlatego, że zakłócały wytworzoną przez nią atmosferę i nie wyrażały w pełni emocji, jakie aktorka wywołała wśród publiczności. 

Przedstawienie jest refleksją nad czasem, przemijaniem i nieuniknioną śmiercią. Nie do mnie należy tutaj interpretacja wszystkich rozwiązań scenicznych, zastosowanych 
w spektaklu, ale o niektórych chciałabym wspomnieć. Ważną rolę odgrywało ubranie. Kiedy Monika Wachowicz pojawia się na scenie, ma na sobie szpilki, męskie spodnie oraz koszulę. Po chwili zaczyna się rozbierać, ale okazuje się , że pod spodem ubrana jest jeszcze w bluzkę i spódnicę. Męskie części garderoby układa dokładnie i z czułością na podłodze. Mogą one symbolizować ukochana osobę, którą zabrała śmierć. Dla mnie jest to także metafora czegoś innego - kobieta żegna pewną cząstkę siebie, którą utraciła na zawsze. Pozbywa się swoich kolejnych warstw, które na niej narosły, aby na końcu przedstawienia pokazać nam całą prawdę o sobie. 

Jakby się tak przyjrzeć temu bliżej, spektakl można potraktować jako studium kobiecości, uwarunkowania kobiety w kulturze, refleksję nad jej męskim i żeńskim pierwiastkiem. Kiedy aktorka pozbywa się reszty ubrań, jest to metafora jej powolnej śmierci - umiera nie tylko organizm, ale i dusza kobiety, a dusza kona w człowieku czasem o wiele wcześniej niż ciało. Artystka przez ostatnie kilkanaście minut pozostaje na scenie naga, ale nie pozwala nam patrzeć na siebie, jako na coś kuszącego i pociągającego. Ciało potraktowane zostało w sposób materialny, jako rzecz pozbawiona większej wartości. Wachowicz odsłania nam całą brutalność tej nagości, ułomność ludzkiego ciała, jego słabość, brzydotę oraz bezradność. 

Dodatkowym czynnikiem poruszającym wyobraźnię publiczności, jest wypowiedziany przez artystkę krótki fragment wiersza Ryszarda Krynickiego pod tytułem "Kobieta trzydziestoletnia". Jest to bardzo osobiste wyznanie bólu i braku złudzeń. Kobiety cierpiącej i szukającej ukojenia w samobójczej śmierci. 

Monika Wachowicz zagrała szczerze i prawdziwie. W swojej roli była bardzo wiarygodna. Ciężko jest się rozeznać, ile w tym wszystkim było fikcji, a ile osobistych przeżyć 
i doświadczeń aktorki. 

Bliski kontakt z widownią nie pozwolił nam pozostać obojętnym i zdystansowanym wobec tego, co oglądaliśmy na scenie. Aktorka dokonała publicznego obnażenia nie tylko ciała, ale i ducha, a na to potrzeba wielkiej odwagi.

/Barbara Wojnarowska, "Dziennik Teatralny", 22 października 2007 r./ 

GRYFIŃSKI DOM KULTURY - GRYFINO 2008

Odmierzenie cierpienia 

"Klepsydra" to kameralny spektakl, studium cierpienia kobiety w formie teatru tańca, gestu i ciała. Poruszający projekt teatru A PART jest refleksją nad czasem, przemijaniem 
i nieuniknionym końcem, śmiercią.

"Klepsydra" to studium cierpienia w samotności. Kobieta przeżywa utratę mężczyzny. Kiedy pojawia się na scenie, ma męskie spodnie oraz koszulę. Po chwili rozbiera się i układa marynarkę i spodnie na ziemi. Ubrania stają się znakiem mężczyzny, którego nie ma. Aktorka wykonuje te same czynności, perfekcyjnie wykonuje każdy z ruchów. Wypełnia przestrzeń teatralną w takt muzyki, aby zapełnić pustkę, jaką tworzy samotność. Hipnotyzuje widzów gestem, mimiką i emocjami, które przedstawia. Ruch i emocje wyrażone przez ciało wyrażają więcej niż słowa.

Kobieta żegna uczucie, mężczyznę, który znikł z jej życia zabierając cząstkę jej samej. Pozbywa się ubrań dokonując emocjonalnego oczyszczenia z bólu. Ściąga z siebie ubrania jakby chciała się pozbyć ciężaru i bólu, który ją wypełnia. Ruchy i gesty są skomponowane z muzyką, która oddaje nastrój spektaklu. Aktorka rozbiera się w takt muzyki, odzierając się z ubrań powoli umiera. Samotność jest nie do zniesienia. Nie potrafi zapomnieć 
o mężczyźnie i bólu, który ją wypełnia. (..)

Monika Wachowicz poruszyła do głębi widzów. Jest wiarygodna i prawdziwa w cierpieniu, które przedstawia. Perfekcja artystki jest największym atutem spektaklu. Przedstawia swoim ciałem upływ czasu, który zabija uczucie oraz człowieka. Klepsydra odmierza czas, aktorka odmierza cierpienie i ból.

"Klepsydra" to znakomity spektakl wyrażający pustkę, której nie można wypełnić. Miłość kończy się jak życie. Śmierć, czy też utrata ukochanej osoby przynosi ból, którego nie można się pozbyć. Jest ciężarem, który trzeba nosić każdego dnia. Czas leczy rany, ale czy można zapomnieć?

/Agnieszka Manowska , "Dziennik Teatralny", 12 kwietnia 2008 r./

DOTYCHCZASOWE PREZENTACJE

- Górnośląskie Centrum Kultury (Katowice, premiera, 13.05.2007)
- Kinoteatr Rialto (Katowice, Międzynarodowy Festiwal Teatrów A Part, 16.06.2007)
- Zamek Olsztyński (Olsztyn, Olsztyńskie Lato Artystyczne, 16.08.2007)
- Klub Carpe Diem (Częstochowa, Festiwal Teatrów Ogródkowych, 19.08.2007)
- Teatro Scalpello (Fiorentino, San Marino, Theatre Festival Calanchi, 06.10.2007)
- Teatr Korez (Katowice, 18.10.2007)
- Studio BWA (Wrocław, 09-10.11.2007)
- Rybnickie Centrum Kultury (Rybnik, Nocne Prowokacje, 22.11.2007)
- Kinoteatr Rialto (Katowice, 15.12.2007)
- Teatr Mały (Tychy, 19.12.2007, 19.02.2008)
- Teatr Korez (Katowice, 19.03.2008)
- Teatr Ósmego Dnia (Poznań, 28.03.2008)
- Dom Kultury (Gryfino, Festiwal Intymnych Form Artystycznych FIFArt, 12.04.2008)
- Centrum Kultury (Ostrów Wlkp, Festiwal Teatrów Niezależnych, 17.05.2008)
- Muzeu Etnografic (Cluj-Napoca, Rumunia, Festival MAN.In.FEST, 21-22.10.2008)
- Theaterlabor Bielefeld (Bielefeld, Niemcy, Theaterfestival 360°, 25.10.2008)
- Kinoteatr Rialto (Katowice, 02.11.2008)
- Młodzieżowy Klub Twórczy Plama (Gdańsk, 17.11.2008)
- Bibliotheca Alexandrina (Alexandria, Egipt, Creative Forum, 08.02.2009)
- Teatr KTO (Kraków, 13.02.2009)
- Teatr Lalek (Mohylew, Białoruś, Forum Teatralne M.@RT.KONTAKT, 24.03.2009)
- Hala C (Praga, Czechy, Mezinarodni Festiwal Nulty Bod, 23.09.2009)
- Meteorit (Bratysława, Słowacja, International Arts Festival Meteorit, 13.10.2009)
- Piąty Teatr (Omsk, Rosja, Festival Youth Theatres of Russia, 29.10.2009)
- Teatr Praga (Warszawa, 27.01.2010)
- Centrum im. L. Zamenhofa (Białystok, 28.01.2010)

 Fot. Przemek Wiśniewski 



19-02-2010
/ zapowiedzi na ten miesiąc
 
Komentarze


brak komentarzy

zaloguj się aby móc komentować ten artykuł..

Kalendarz imprez
Sfinansowano w ramach Kontraktu dla województwa lubuskiego na rok 2004

Copyright © 2004-2024. Designed by studioPLANET.pl. Hosting magar.pl